5 najczęstszych problemów z norweską wymową

Często miewamy problemy z norweską wymową. Ale czy norweska wymowa jest faktycznie trudna? Zdecydowanie nie! A już na pewno nie wtedy, gdy mamy pod ręką klarowny zestaw zasad: w języku trolli niemal nie ma od nich wyjątków, czego nie można już powiedzieć choćby o angielskim. Jeśli potrzebujesz ściągi, zachęcamy do powrotu do naszych wcześniejszych postów o norweskiej fonetyce (linki umieściliśmy na końcu artykułu). Dzisiaj z kolei mamy dla Ciebie zestawienie najczęstszych błędów wymowy w tym języku – sprawdź się razem z nami!

1. Wymawianie końcówki -t w rzeczownikach rodzaju nijakiego w formie określonej oraz w zaimku det:

Zazwyczaj już na jednej z pierwszych lekcji języka norweskiego dowiadujemy się, że formę określoną rzeczowników tworzymy poprzez doklejenie do nich rodzajnika na końcu, np. en bil – bilen, et hus – huset. Nieco trudniej jednak zapamiętać raz na zawsze, że w tym drugim przypadku w formie określonej końcówka -t jest zawsze niema. Stąd:

dette huset wymawiamy jako dette huse

det fine eplet jako de fine eple,

itd.

Jak widać na przykładzie z jabłkiem, dokładnie ta sama zasada obowiązuje w przypadku zaimka det – tutaj również t na końcu znika!

Uwaga! Niektórzy uczniowie po opanowaniu tej zasady z rozpędu zaczynają gubić -t we wszystkich częściach mowy. Pamiętajcie jednak, że w czasowniku, przymiotniku, itd. końcówkę -t należy już przeczytać, inaczej może to prowadzić do nieporozumień.

2. Wymowa zaimka de:

De, czyli oni/one, to bodaj jedyne słowo w całym języku norweskim, gdzie głoskę e przeczytamy jako i. Jeżeli wymówimy je tak, jak wskazywałaby na to pisownia, Norweg usłyszy, że to wyżej wspomniany zaimek det. Pass på!

3. Wymowa różnych form przymiotnika „god”:

Niby krótkie słowo, a jednak nastręcza niekiedy trudności, zwłaszcza jeśli chodzi o wymowę „o” i „d” w poszczególnych formach. Oto krótka ściąga:

en god dag wymawiamy jako en gu dag,

et godt valg = et gott valg,

gode venner = gue venner

Podsumowując: w rodzaju męskim i liczbie mnogiej o wymawiamy jako u, d z kolei pomijamy zupełnie. W rodzaju nijakim wymowa o jest z kolei zbliżona do polskiej, a na końcu słyszymy podwójne t.

4. Wymawianie głoski g w końcówkach przymiotników i przysłówków typu -ig, -lig:

Vanlig, viktig, kjølig, særlig – we wszystkich tych wyrazach g jest nieme! W ich odmienionych formach zmiękczy się (vanlige wymówimy jako vanlije, viktigere jako viktijere). Jedynym przypadkiem, gdy g będzie tutaj słyszalne, to stopień najwyższy przymiotnika: vanligst, viktigst, itd.

5. Wymawianie norweskiego u jako polskie u:

W przeważającej większości przypadków norweskie u zbliżone jest do umlautu, z tym, że jest jeszcze bardziej miękkie – aby wymówić je poprawnie, należy po prostu… zrobić dzióbek. Warto pamiętać, aby język pozostawał przy tym przyklejony do dolnych zębów. 😉

Teraz pozostaje trening, trening i jeszcze raz trening! Najlepiej bez skrępowania przed lustrem… i z nami na kursie. Lykke til!

Norweska wymowa w pigułce.

Jak ćwiczyć norweską wymowę? Posłuchaj!