Spis treści
Hei hei! Oczywistość na dzisiaj – codzienna komunikacja polega nie tylko na wyrażaniu własnych opinii czy odczuć, ale też przytaczaniu czyichś wypowiedzi. Dlatego też w dzisiejszym poście podpowiadamy, jakich zasad się trzymać, by poprawnie zbudować w języku norweskim mowę zależną – a ona sama już taka oczywista nie bywa. 😉 Norweska mowa zależna.
Norweska mowa zależna
Po pierwsze, podstawowymi zaimkami w tego typu konstrukcjach są at (że) i om (czy), które na początku nauki bardzo lubią się mylić. Dlatego już na wstępie warto przyswoić sobie dwa zwroty w całości:
Jeg sier at… – Mówię, że…
Jeg spør om… – Pytam, czy…
Po drugie, każdy z tych zaimków wprowadza zdanie podrzędne, a to automatycznie oznacza, że zaraz po nim szczególnie należy uważać na szyk. W takim wypadku przysłówki typu ikke, alltid, aldri, ofte, itp. znajdą się PRZED czasownikiem:
Han sier at du ikke er spansk.
Hun spør om du ofte reiser dit.
Zasada nr 3: Gdy przytaczamy pytanie, bezwzględnie należy pozbyć się typowej dla niego w innych warunkach inwersji.
Przypomnijmy – niezależnie w pytaniach orzeczenie (czasownik) ma pierwszeństwo przed podmiotem (wykonawcą czynności):
Hva gjør du her?
W mowie zależnej wracamy do kolejności typowej dla zdania twierdzącego:
Jeg spør hva du gjør her.
A skoro już o podmiocie mowa – bywają takie pytania, w których jest nieobecny. Jeśli nie widzicie w takiej wypowiedzi żadnego jeg, hun, imienia czy jakiegokolwiek rzeczownika określającego, kto tutaj jest głównym bohaterem, w mowie zależnej obowiązkowo należy dorzucić do zestawu zaimek som:
Hvem jobber der?
Jeg spør hvem som jobber der.
Hva ligger på bordet?
Jeg spør hva som ligger på bordet.
Dla porównania:
Hva gjør Anne?
Jeg spør hva Anne gjør.
I najważniejsze – zgodność czasów. Zdania typu „powiedziała, że zrobi to później”, a więc takie, które łączą w sobie czas przeszły i czas przyszły, brzmią naturalnie i logicznie tylko w języku polskim. Norweg będzie w takim wypadku zdecydowanie bardziej konsekwentny i wyrazi to w taki sposób:
Hun sa at hun skulle gjøre det senere.
W powyższym zdaniu obydwa orzeczenia należą do jednego systemu czasowego – są „skrojone na miarę przeszłą”. Podobne przykłady można mnożyć w nieskończoność:
Jeg er trøtt.
Han sa at han var trøtt.
– czyli dosłownie „Powiedział, że był zmęczony” – zmęczenie miało miejsce w tym samym momencie, co mówienie o tym.
W mowie zależnej dotyczącej przeszłości dajemy więc przysłowiowy krok do tyłu:
1. czas teraźniejszy presens zamienimy na przeszły preteritum (tak jak w przykładzie powyżej),
2. sam preteritum na pluskvamperfektum:
Jeg var hos legen.
Han sa at han hadde vært hos legen.
3. perfektum także na pluskvamperfektum:
Jeg har vært i Norge.
Han sa at han hadde vært i Norge.
I ostatnie, ale nie mniej ważne – przy stosowaniu mowy zależnej uwaga na wszelkiego rodzaju zaimki dzierżawcze, zwrotne, itd.:
Jeg liker jobben min.
Han sier at han liker jobben sin.
Vi gleder oss til turen.
De sier at de gleder seg til turen.
Jeśli masz ochotę poszerzyć swoje słownictwo o kolejne zwroty, zapraszamy na język norweski online – indywidualne kursy prowadzone przez jednego z naszych czterdziestu wspaniałych lektorów. 🙂
Więcej porad? Więcej darmowych materiałów? Zajrzyj koniecznie tutaj!
Snakkes! 🙂
#mowa #zależna #zaimek #zaimki #podrzędne #cytat #inwersja #przyszły #przeszły #czas
Dołącz do Klubu Trolla i otrzymuj bezpłatne materiały do nauki norweskiego!
© Copyright 2016-2025 – Trolltunga | Kursy norweskiego Gdańsk | Norweski Online
Wspierane przez Ferrumweb.pl oraz Behold.pl